AdMoni

Przydrożna legenda z cyklu amerykańskich horrorów w której udział bierze sam T.S. Eliot a Phoenix Indianie i część miejska zostają gdzieś z tyłu. 1. W nieprzemakalnym małym bloku Hannah straszyła lokatorów ja z przymrużeniem części oka wierzyłem Hannie i miałem spokój i to był spokój przenajświętszy potrzeby wtedy do podróży 2. Zebrałem mapy przeszukałem a Thomas z fusów nam powróżył że tutaj trzeba iść na całość Hannah bierzemy zatem Phoenix wybra

Dolina ale jest jeszcze twarz której nie śmiem dotknąć palcem niewprawionej dłoni widzę w niej dolinę - ciemne oblicze domu wyłom w miękkiej skale stale narażony na mnie

Kosmos nie zmieniła się wcale ta sama twarz pierścionek niemodna spódnica w wielkie białe kwiaty tylko czasem kiedy zapominam kiedy nie wspomnę że ja to ja dziesięciolatka wtulona w jej serce ucieka zaszywa się w kącie i wielkie koła wszechświata stają nagle wzruszone

Serce kaliban zwierzę o ciemnej twarzy o ciemnym pysku jednym pysku mógłby mieć kilka gdyby chciał pan i mała trzpiotka z sercem ptaka mógłby żyć samotnie w Mediolanie w Padwie w królestwie Neapolu mając swoje ręce które należałyby tylko i wyłącznie do niego mógłby otaczać się falą sypiać spokojnie jeść bez pośpiechu i słuchać jak ponure serce ziemi tętni nocą na dnie.

Czarne gniazdo I Odkryłem w sobie czarne gniazdo – za oknem wiatr wygrywa szlagier jest ciemno i nie ma tutaj rzeczy która przykuwa wzrok mógłbym być ścianą – cegłami namiestnikiem miejsca pod postacią krzesła albo bardzo bardzo złym człowiekiem tatusiem mamą wdową co zrobić bez dziecka. II na ciasnej zieleni w samym środku miasta rosły cztery wierzby - rosły cztery wierzby były tu do września ścięto je na wrzesień bo są czarne gniazda znakiem wielkich zmian. III wieszali się na nich i ty

wierna rzeka jestem bezradny wobec ciebie położę się obok tylko na tę noc i było wiele takich nocy do których starasz się nie wracać w których znalazłaś mnie na brzegu i wierna rzeka między nami i łódź stojąca na Sekwanie (nigdy nie byłaś nad Sekwaną) ja wiem że tam pływają rankiem zwykli biedacy i przestępcy i cisza trwa niewymawialna do pierwszych krzyków dzikich ptaków bezradnych w chwili przebudzenia gdzieś w dali widać port.

Pan Eliot i skutki angielskiej pogody "kap kap kap kap ale nie ma wody" Pan Eliot mieszkał w Anglii, był niezłym bankowcem, znał się na tej robocie: nie lubił jej wcale. Przychodził już na długo przed godziną otwarcia, siedział tak do piątej i powoli znikał. To znaczy wychodził zupełnie po cichu, często kichał – miał katar, kiedy zbliżał się deszcz. Bały się o niego londyńskie wróżbitki, chodziły za nim czasem i lamentowały: jedna z nich, Sosostris, - niezależnie od pory - była przezi&#

Chwila kiedy wyciągam do ciebie rękę trwa to zaledwie ułamek sekundy chwilę niewartą pamięci ale jest to dla mnie także chwila strachu w której boję się nawet poruszyć ustami wracam wtedy do myśli o latach z wybrzeża o tobie jako bardzo upartej pogodzie mającej przynieść wilgoć potem deszcze i mgłę w czasie głuchej ciszy kładłaś się na plecach słychać było jak ptaki wracają na ląd może jeszcze wszystko wróci do mnie teraz kiedy patrzę na ciebie wszystko wró

Susza w cierpieniu jest wyspa a na wyspie kwiat w którym zapisana jest mowa i pamięć o bólu ona mówi o Nim jak o słabym deszczu lub słowie z przeszłości znaczącym coś wtedy ale jest mu potrzebna do kopania dołów do pracy nad sobą i do wejścia w ziemię żeby sadzić głęboko pod warstwą kamieni i pragnie tylko łąki przemienionej w skałę.

Kąty …a kiedy wreszcie się spotkamy na jakiejś antypodzie świata, powiesz mi: mała, odejdź stąd. I ja odejdę - gdzieś, pomału. Niewybaczalne są godziny, w których świat nagle może zmaleć do czyjeś twarzy albo rąk.